Guía de campo para a interpretación do feismo na paisaxe galega
Typus 09. Transgresor


O feísmo urbanístico establécese pola morfoloxía dun edificio ou un conxunto de edificios, pero tamén pode alcanzarse na súa plenitude mediante a incorporación de materiais ou estruturas que transgriden as pautas máis básicas da paisaxe urbana, rural ou natural, deixando neles unha ameazante pegada. Neste país de aldeas e corredoiras resulta inconcibible que a un lado as autoridades se empeñen en poñer en cintura aos cidadáns no momento de elixir a cor das ventás, ou o tipo de material empregado para asegurar as contras de madeira que as pechan. Mentres que ao outro lado da nosa ficticia corredoira se tolere o uso de cubertas metálicas ou de materiais que nada teñen que ver coa forma secular de teitar as vivendas, ou se permita a construción de moles de formigón visto, mentres aos sufridos cidadáns se lles aplica normas case tiránicas en relación coa tipoloxía de galería, balcóns e ventás. Poucas cidades, vilas e pobos de Galicia libráronse deste feísmo que invade prazas, glorietas, colexios, dependencias municipais, ambulatorios, centros comerciais, supermercados, matadoiros ou tanatorios.