1.- Marco de referencia
O Tratado de Funcionamento da Unión Europea, TFUE [Tratado de Funcionamento da Unión Europea, do 13 de decembro de 2007, versión consolidada (DO C 202 de 7.6.2016, pp. 47-360]. que deriva do Tratado de Lisboa, elaborouse a partir do Tratado constitutivo da Comunidade Europea (TCE ou Tratado CE), segundo establece o Tratado de Maastricht.
O Tratado de Funcionamento da Unión Europea (TFUE, 2007(2016) estipula que a política da Unión no ámbito do medio ambiente contribuirá a alcanzar os seguintes obxectivos:
Acorde con estes principios, a Comisión Europea puxo en marcha distintas estratexias e normativas cuxo obxectivo final foi contribuír a deter a perda de biodiversidade ocasionada polo impacto adverso das actividades humanas, así como promovendo un uso máis racional e sostible dos recursos naturais.
A Estratexia da Unión Europea sobre Biodiversidade ata 2020, aprobada en 2011 [Enlace: Eurlex] incluía, entre os seus obxectivos, o mantemento e mellora de ecosistemas e servizos ecosistémicos non máis tarde de 2020 mediante a creación dunha infraestrutura verde e a restauración de polo menos o 15% dos ecosistemas degradados. Isto implica, entre outras consideracións, que os estados membros da Unión Europea cartografarán e avaliarán o estado dos ecosistemas e os seus servizos nos seus respectivos territorios, calcularán o valor económico dos devanditos servizos e promoverán a integración dese valor nos sistemas de contabilidade e información a nivel nacional e europeo non máis tarde de 2020.
No ano 2013, a Comisión aprobou a: Comunicación Infraestrutura verde: mellora do capital natural de Europa [Comisión al Parlamento Europeo, ao Consello, ao Comité Económico e Social europeo e ao Comité das Rexións: Infraestrutura verde: mellora do capital natural de Europa. COM (2013) 249 final. 6/05/2013], documento coñecido como Estratexia da Unión Europea en materia de Infraestrutura Verde. Nesta Comunicación, defínese a infraestrutura verde como: “unha rede de zonas naturais e semi-naturais e doutros elementos ambientais, planificada de forma estratéxica, deseñada e xestionada para a prestación dunha extensa gama de servizos dos ecosistemas. Incorpora espazos verdes (ou azuis no caso dos ecosistemas acuáticos) e outros elementos físicos de espazos terrestres (incluídas as zonas costeiras) e mariños. Nos espazos terrestres, a infraestrutura verde está presente nas contornas rurais e urbanas”.
A Estratexia de Infraestrutura Verdes da UE (2013) promove a protección, restauración, creación e mellora das infraestruturas ecolóxicas. A estratexia mostra como as infraestruturas ecolóxicas (IG) e as solucións naturais poden achegar beneficios ecolóxicos, económicos e sociais en diversos ámbitos políticos da UE. Isto inclúe a política da UE en materia de cambio climático e adaptación, entre outras moitas, como a política agrícola común, a política marítima e pesqueira da UE, a xestión do risco de catástrofes, a política urbana, da auga, da saúde, da enerxía ou do transporte da UE. Sempre que a infraestrutura verde ofreza unha alternativa ás medidas grises, a solución verde debe apoiarse ou establecerse como complemento.
A Estratexia de IG establece catro liñas de traballo prioritarias: