Mecanismos de illamento reprodutivo.
As especies biolóxicas son poboacións ou conxuntos de poboacións que comparten un reservorio de xenes en común. Estes xenes atópanse separados dos xenes doutras especies debido a que o fluxo de xenes está imposibilitado por mecanismos de illamento reprodutivo
Os mecanismos de illamento reprodutivo xorden a medida que as poboacións diverxen. Devanditos mecanismos son aspectos hereditarios de forma corporal, funcións ou comportamento que impiden cruces híbridos entre especies. Os mecanismos de illamento pre-cigótico impiden a polinización ou o apareamento exístoos, e os mecanismos de illamento post-cigótico a miúdo dan lugar a híbridos débiles ou infértiles. Ambos reforzan diferenzas entre poboacións que diverxen.
Unha primeira definición dos mecanismos de illamento reprodutivo foi proposta polo xenetista Theodosius Dobzhansky quen sinalaba que a imposibilidade de fluxo xenético entre poboacións dáse debido á existencia de barreiras ambientais que o impiden. É dicir, se dúas poboacións de pequenos mamíferos que habitan en áreas montañosas illadas e que dificilmente poden reproducirse entre eles debido á existencia dun illamento xeográfico.
Os Mecanismos de illamento reprodutivo (Illamento Reprodutivo, Barreiras á hibridación), engloban distintas características ecolóxicas, morfolóxicas, comportamentos e procesos fisiolóxicos que impiden o fluxo xenético entre individuos de dúas especies emparentadas, evitando que estes poidan cruzarse, ou ben producir descendencia fértil.
Mary clasifico os Mecanismos de illamento reprodutivo en dous grupos. Mecanismos de illamento reprodutivo pre-cigóticos e Mecanismos de illamento reprodutivo post-cigóticos.
Os Mecanismos de illamento pre-cigóticos actúan antes da fecundación ou no momento en que esta se produce, impedindo en ambos os casos a formación de cigotos. Entre estes inclúense procesos de illamento que se producen a nivel dos ecosistemas (illamento ecolóxico por restricións do hábitat, illamento ligado a condicións ambientais estacionais), ou ben vinculados ao comportamento dos individuos que interveñen na reprodución (illamento etolóxico), e ao propio proceso reprodutor en etapas previas á formación do cigoto.
Os Mecanismos de illamento post-cigóticos que actúan despois da fecundación e inclúen procesos que determinan unha alta letalidade dos embrións híbridos, a esterilidade dos híbridos, ou a deterioración da segunda xeración híbrida.
A.- Mecanismos de illamento pre-cigótica
- Illamento ecolóxico: Individuos ou poboacións de especies emparentadas que viven no mesmo territorio non se cruzan ao estar distribuídas en distintos tipos de hábitats (ambientes) sen que exista unha conectividade ecolóxica entre eles.
- Illamento temporal: Individuos ou poboacións de especies emparentadas que viven no mesmo territorio non se cruzan xa que a súa época de reprodución non é coincidente.
- Illamento etolóxico: Individuos ou poboacións de especies emparentadas que viven no mesmo territorio pero que non se cruzan debido a distintos factores de conduta (non se atraen ou mesmo se rexeitan sexualmente).
- Illamento morfolóxico: Individuos ou poboacións de especies emparentadas que viven no mesmo territorio pero que non se cruzan debido a impedimentos derivado da morfoloxía dos órganos reprodutores.
- Illamento gamético: As células sexuais de organismos de fecundación externa de diferentes especies non se unen porque posúen distintos mecanismos de atracción química.
- Illamento por incompatibilidade: os individuos de diferentes especies con fecundación interna poden aparearse, pero a fecundación é impedida porque os gametos non logran manterse vivas no corpo da femia
B.- Mecanismos de illamento post-cigótica
- Inviabilidade dos híbridos da primeira xeración. Os híbridos da F1 son eliminados total ou parcialmente despois da formación do cigoto (mortalidade cigótica), durante o desenvolvemento embrionario (mortalidade embrionaria), ou en calquera momento posterior do desenvolvemento antes de alcanzar a madurez sexual. Por exemplo, os embrións híbridos de cabra e ovella morren nas primeiras etapas do seu desenvolvemento.
- Esterilidade xenética dos híbridos. Os híbridos alcanzan a completar o seu desenvolvemento e poden chegar a ser adultos, pero son estériles porque os xenes das dúas especies non poden interactuar durante o desenvolvemento do híbrido. Na formación das células sexuais aparecen alteracións antes, durante ou despois da meiosis. Por exemplo, o híbrido que se forma entre o asno e cabalo é a mula. Estes híbridos son viables pero estériles xa que os seus gónadas non se desenvolven.
- Esterilidade cromosómica. Os híbridos alcanzan a completar o seu desenvolvemento e poden chegar á madurez pero son estériles porque as diferenzas no número e/o na estrutura dos cromosomas paternos determinan alteracións no apareamiento dos cromosomas durante a meiosis que producen gametos aneuploides (variación numérica en cromosomas individuais).
- Segunda xeración híbrida. Os híbridos da primeira xeración chegan a adultos fértiles, pero a súa descendencia directa ou a descendencia produto de cruzamentos coas formas orixinais presenta unha redución ou anulación da viabilidade ou da fertilidade.
