Código Internacional de Nomenclatura para Algas, Fungos e Plantas
A mediados do século XIX, o botánico Alphonse de Candolle, propuxo as coñecidas como “Leis de De Candolle”, destinadas a aclarar a confusión que entre os botánicos producíanse en aspectos de nomenclatura e clasificación. Estas leis, foron substituídas a inicios do século XX polas denominadas “Regras da Botánica” (catro versión publicadas entre 1906 e 1950). As Regras foron posteriormente emprazadas polo Código de Nomenclatura Botánico, cuxa primeira edición foi publicada no ano 1952. A última versión do Código de Nomenclatura Botánica foi publicada no ano 2006 (XI Versión).
No ano 2011, durante a celebración do Congreso Internacional de Botánica (Melbourne, Australia), o Código de Nomenclatura Botánica é emprazado polo Código Internacional de Nomenclatura para algas, fungos e plantas (International Code of Nomenclature for algae, fungi, and plants), debido ao desagrado dalgúns micólogos modernos ao ser considerados como botánicos. A segunda edición do código foi aprobada en xullo de 2017 durante o Congreso Internacional de Botánica celebrado na cidade de Shenzhen (China), sendo publicado baixo a dirección de Nicholas J. Turland & John H. Wiersema, e coñecido como Código de Schenzhen (2017).
Segundo o Código Internacional de Nomenclatura para Algas, Fungos e Plantas un organismo pode ser asignado a taxones dos seguintes rangos: reino (regnum), subreino (subregnum), división ou fío (divisio ou phylum), subdivisión ou subfilo (subdivisio ou subphylum), clase (classis), subclase (subclassis), orde (ordo), suborden (subordo), familia (familia), subfami-lia (subfamilia), tribo (tribos), subtribu (subtribus), xénero (genus), subgé-nero (subgenus), sección (sectio), subsección (subsectio), serie (series), subserie (subseries), especie (species), subespecie (subspecies), variedade (varietas), subvariedad (subvarietas), forma (forma) e subforma (subforma). Os rangos principais de taxones híbridos (nototaxones) son noto-xénero e notoespecie. Estes rangos son os mesmos que os de xénero e especie. O prefixo “noto-” indica o carácter híbrido.
O incremento no número de plantas cultivadas e a necesidade de dispoñer de criterios claros para a nomenclatura e clasificación das plantas que se empregan en agricultura, horticultura, floricultura e silvicultora, determinou que a Comisión Internacional para a Nomenclatura das Plantas Cultivadas, aprobase no ano 2009 o primeiro Código Internacional de Nomenclatura para as Plantas Cultivadas (International Code of Nomenclature for cultivated plants).
1.- Código Vixente:
International Code of Nomenclature for algae, fungi, and plants. ICBN (2017):
- ICNN (2018), International Code of Nomenclature for algae, fungi, and plants (Shenzhen Code). Adopted by the Nineteenth International Botanical Congress. Shenzhen, China, July 2017. Glashütten, Germany: Koeltz Botanical Books. [Descarga: IAPT-ICBN-2018-En].
- ICBN (2018). Código Internacional de Nomenclatura para algas, hongos y plantas. Código de Shenzhen, 2017. Occasional papers from the Herbarium Greuter. Traducción al español de la versión oficial en inglés autorizada por la International Association for Plant Taxonomy. Berlín, Alemania: Stiftung Herbarium Greuter (Fundación Herbario Greuter. [Descarga: ICBN-2018-Esp].
2.- Versións anteriores:
- ICBN (2012). International Code of Nomenclature for algae, fungi, and plants. Melbourne Code. Regnum Vegetabile. Volumen 154. ISSN 0080-0694. Königstein, Germany: Koeltz Scientific Books. (Descarga: English, Chinese, French, Spanish)
- ICBN (2006). International Code of Botanical Nomenclature. Vienna Code. [Descarga: English].
- ICBN (2012). Código Internacional de Nomenclatura de algas, hongos y pantas. Código de Melbourne. Traducción al español de la versión oficial en inglés autorizada por la International Association for Plant Taxonomy. Madrid: CSIC. (Descarga: Spanish)
- ICBN (2000). International Code of Botanical Nomenclature. Saint Louis Code. [Descarga: English].
- ICBN (1994). International Code of Botanical Nomenclature. Tokyo Code. [Descarga: English]
3.- Referencias bibliográficas:
- Greuter, W. & Rankin Rodríguez, R. (2018) Código Internacional de Nomenclatura para algas, hongos y plantas. (Código de Shenzhen, 2017), Berlín: Stiftung Herbarium Greuter (Fundación Herbario Greuter). [Vixente]
- Turland, N.J.; et al., eds. (2018). International Code of Nomenclature for algae, fungi, and plants (Shenzhen Code) adopted by the Nineteenth International Botanical Congress Shenzhen, China, July 2017 (electronic ed.). Glashütten: International Association for Plant Taxonomy. Retrieved 2018-06-27. [Vixente]
- Chaiman, J.M. et al. (2012). International Code of Nomenclature for algae, fungi, and plants (Melbourne Code). Adopted by the Eighteenth International Botanical Congress Melbourne, Australia, July 2011. Regnum Vegetabile 154. Koeltz Scientific Books. ISBN 978-3-87429-425-6
- Greuter W. & Rankin Rodríguez, R. (2013). Código Internacional de Nomenclatura para algas, hongos y plantas. Madrid: CSIC. 248 pp. ISBN 978-84-00-09653-3
- Greuter, W.; Barrie, F.R.; Burdet, H.M.; Chaloner, W.G.; Demoulin, V.; Hawaksworth, D.L.; Jorsgensen, P.M., Nicolson, D.H.; Silva, P.C.; Trehane, P. (1993). International Code of Botanical Nomenclature (Tokyo Code), Adopted by the Fifteenth International Botanical Congress, Yokohama, August-September 1993. Regnum Vegetabile 131. Koeltz Scientific Books, Königstein. ISBN 3-87429-367-X, ISBN 1-878762-66-4, ISBN 80-901699-1-0
- McNeill, J. et al. (2007): International Code of Botanical Nomenclature (Vienna Code) adopted by the Seventeenth International Botanical Congress Vienna, Austria, July 2005. Gantner, Ruggell. 568 págs. ISBN 3-906166-48-1
- Greuter, W. et al. (2000): International Code of Botanical Nomenclature (St. Louis Code). Adopted by the Sixteenth International Botanical Congress St Louis, Missouri, July-August 1999. Regnum Vegetabile138. Koeltz Scientific Books, Königstein. ISBN 3-904144-22-7