Código Internacional de Nomenclatura para Plantas Cultivadas.
 
O Código Internacional de Nomenclatura para Plantas Cultivadas, ten como obxecto regular os nomes dos cultivares, grupos de cultivares e os híbridos, tendo en conta a importancia económica que poden derivarse deles, e ante a necesidade de dispoñer dunha información adecuada no momento de proceder ao establecemento legal dunha marca ou dunha patenten.
 
Na construción do nome dun cultivar atópanse varias diferenzas co Código de Botánica, por exemplo, salvo excepcións úsanse idiomas diferentes do latín, e débese rexistrar nun Rexistro Internacional de Cultivares, cun nome e conforme ás regras.

 O Código Internacional de Nomenclatura para Plantas Cultivadas, ten como obxecto regular os nomes dos cultivares, grupos de cultivares e os híbridos, tendo en conta a importancia económica que poden derivarse deles, e ante a necesidade de dispoñer dunha información adecuada no momento de proceder ao establecemento legal dunha marca ou dunha patenten.

 
Na construción do nome dun cultivar atópanse varias diferenzas co Código de Botánica, por exemplo, salvo excepcións úsanse idiomas diferentes do latín, e débese rexistrar nun Rexistro Internacional de Cultivares, cun nome e conforme ás regras.
 
A primeira versión do Código foi promovida en 1952 pola Royal Horticultural Society de Londres co propósito de establecer unhas normas válidas a nivel mundial. O texto foi redactado conxuntamente polo Comité para a Nomenclatura de Plantas Cultivadas do Congreso Internacional de Botánica e a Comisión Internacional para a Nomenclatura e Rexistro do XIII Congreso Internacional de Horticultura, que tivo lugar en Londres en 1952. Esta primeira edición do Código foi publicada no ano 1953.

A segunda versión do Código adoptouse en 1958 e publicouse nese mesmo ano (Regnum Vegetabile, vol. 10). O documento foi redactado pola Comisión Internacional para a Nomenclatura de Plantas Cultivadas da Unión Internacional. de Ciencias Biolóxicas. En 1961 adoptouse a terceira versión, con algúns retoques respecto a a anterior. A cuarta versión adoptouse en 1969 (Regnum Vegetabile, vol. 64), e no seu texto recolléronse as suxestións de sectores empresariais, profesionais e gobernamentais. A quinta edición adoptouse en 1979 e publicouse en 1980. Desta versión existe unha tradución en castelán editada polo Real Xardín Botánico de Madrid (CSIC) e a Asociación Española de Parques e Xardíns Públicos.

En anos posteriores publícanse distintas versións, ata a novena versión (2016) actualmente vixente. A novena edición do Código mantén o formato e estilo xerais da oitava edición (2009). Aínda que a orde xeral dos Artigos permanece inalterado, realizáronse algunhas modificacións na numeración destes para ter en conta a adición ou eliminación dalgunhas disposicións. Aínda que este Código está escrito en inglés, a Comisión espera que se publiquen traducións a outros idiomas e escrituras para que poida utilizarse máis amplamente na denominación de plantas cultivadas en todo o mundo. A Comisión seguiu prestando especial atención aos diferentes costumes lingüísticos, considerando na medida do posible, a formación e o uso de palabras e termos en diferentes partes do mundo.

O Preámbulo expón a xustificación da publicación deste Código e describe o funcionamento das súas diversas disposicións. Cabe destacar que as Regras e Recomendacións deste Código tamén se aplican a todos os organismos tradicionalmente considerados plantas, incluídas as algas e os fungos.
 
Os Principios son esencialmente os mesmos que no Código de 2009. Hai dous cambios. O primeiro reflicte o cambio de nome do antigo Código Internacional de Nomenclatura Botánica a Código Internacional de Nomenclatura para algas, fungos e plantas, mentres que o segundo recoñece o uso de denominacións comerciais, aínda que aclara que estas non están reguladas por este Código.
 
Nesta edición do Código introducíronse distintos cambios e emendas relacionados coas Regras e Recomendacións para as categorías de cultivar, Grupo e grex.  Distínguese ademais entre quimeras de enxerto e quimeras de mutación (Para máis información é aconsellable unha lectura do prólogo e o articulado do Código, tamén pode atopar información complementaria no apartado de especies domésticas nesta web).

Brickell, C.D. et al. (eds) (2016). International Code of Nomenclature for Cultivated Plants [9 Edition].
International Society of Horticultural Science. Scripta Horticulturae (9th edición). 18. Printed by Drukkerij Station Drukwerk, Katwijk aan Zee, The Netherlads.
[Descarga: Indice-ISHS]. [Descarga: Wikipedia].