Non existe unha clasificación oficial de procariotas, pero os nomes que se dan aos procariotas están regulados. O Código Internacional de Nomenclatura de Bacterias (Código Bacteriolóxico) e os seus sucesores conteñen Consideracións Xerais, Principios, Regras e Recomendacións que rexen o xeito de utilizar os nomes dos procariotas. A última revisión do Código é a pedra angular da nomenclatura das procariotas.
En 1975, o Código Bacteriolóxico (Revisión de 1975) introduciu un novo concepto, o da publicación válida de nomes de procariotas. Desde entón, a nomenclatura está regulada na sistemática de procariotas por un sistema oficial de rexistro (ou indexación) a través dun sistema centralizado aqueles nomes que poden usarse na taxonomía de procariotas. A "publicación válida (dun nome)" é o termo formal para rexistrar un nome.
En 1980 (data de referencia 1/01/1980) foi adoptado o International Code of Nomenclature of Bacteria (ICNB), tamén coñecido como International Code of Nomenclature of Bacteria (ICNB) ou Bacteriological Code (BC) polo Comité Internacional de Sistemática de Procariotas (ICSP) anteriormente designado como Comité Internacional de Bacterioloxía Sistemática, ICSB).
O Código Internacional de Nomenclatura de Bacterias (Revisión de 1990) establece que o nome dun taxon está validamente publicado e, polo tanto, ten validez na nomenclatura, se a súa proposta vai acompañada dunha serie de criterios. A designación dun tipo nomenclatural está entre estes criterios. Do mesmo xeito que a física, que ten puntos de referencia para o metro ou o quilogramo, a bioloxía ten os tipos nomenclaturais como puntos de referencia para un taxon. Nos casos da especie e subespecie, estes puntos de referencia están representados por cepas de tipo. Dada a súa importancia central, é fundamental que as cepas tipo estean dispoñibles o máis amplamente posible.
A diferenza dos códigos de animais e plantas, o Código Internacional de Nomenclatura de Bacteria non utiliza como tipos nomenclaturais un organismo morto preservado nunha colección científica, senón unha cepa de bacterias cultivada viva, en xeral conxelada, e dispoñible en polo menos dúas coleccións científicas diferentes.
A publicación das Listas aprobadas de nomes bacterianos en 1980 formou parte do concepto de publicación válida e estableceu un novo punto de partida na nomenclatura procariota. Este sistema era exclusivo do Código Internacional de Nomenclatura de Bacterias (aínda que a viroloxía seguiu este principio) e foi introducido en 1980 para combater as incertezas no uso do c40.000 nomes que se acumularan ao longo do c200 anos. Coa introdución das Listas Aprobadas de Nomes de Bacterias, só se aceptaron máis de 2.000 nomes para a súa transferencia ao sistema moderno.
O Código Bacteriolóxico (Revisión de 1990) e os seus sucesores tamén indican que só se deben usar nomes correctos, é dicir, baseados en (1) publicación válida, (2) lexitimidade e (3) prioridade de publicación (Principio 6). Isto non significa que exista unha clasificación oficial das bacterias [1], aínda que existe unha nomenclatura oficial. De feito, é importante ter en conta que a taxonomía non está regulada polo código aínda que a nomenclatura está formalmente regulada, é dicir, hai nomes publicados validamente como resultado da conformidade coas regras de nomenclatura. Por exemplo, o código recoñece un "nome de especie publicado válido", pero o termo "especie publicada validamente" non ten significado. Non obstante, é frecuente atoparse nalgunha literatura. Do mesmo xeito, o termo de uso frecuente "descrito validamente" carece de sentido.
A última versión recompilada do Código é do ano 2008. Posteriormente a esta data publicáronse na revista: International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology (anteriormente: International Journal of Systematic Bacteriology), distintas propostas de modificación das normas de nomenclatura: Oren & Garrity (2014); Pinevich (2015); Parker et al. (2019); Oren et al. (2020); Oren et al. (2021).
Sneath, P.H.A. & Brenner, D.J. (1992): "Official" nomenclature lists. ASM News, 1992, 58, 175. Gibbons, N.E. (1974): Reference collections of bacteria. - The need and requirements for type and neotype strains. In: R.E. BUCHANAN and N.E. GIBBONS (editors), Bergey’s Manual of Determinative Bacteriology, eighth edition, The Williams & Wilkins Company, Baltimore. 14-17. Bousfield, I.J. (1993): Bacterial nomenclature and its role in systematics. In: M. Goodfellow and A.G. O’Donnell (editors). Handbook of new bacterial systematics, London: Academic Press. 317-338.
Arahal; DR, Bull; CT, Busse; HJ, Christensen; H, Chuvochina; M, Dedysh; SN, Fournier; PE, Konstantinidis; KT, Parker; CT, Rossello-Mora; R, et al. (2023). Guidelines for interpreting the International Code of Nomenclature of Prokaryotes and for preparing a Request for an Opinion. Int J Syst Evol Microbiol.73: 5782.
Código Internacional de Nomenclatura de Bacterias
